Son anne bükücü

Şu sıralar şunu hepimiz fazlasıyla duyuyoruz sanırım. -Bizim çocuk çok zeki. -Aa ne güzel, ne yapıyor mesela? -Geçen gün anne dedi!  -Ha konuşuyor yani hmm maşallah!?! Bu ve bunun gibi sayısız diyolagla karşılaşmışsınızdır eminim.  Bütün anneler ve babalar çocuklarının en iyisi, en mükemmeli, en dahisi olduğunu düşünmeden edemiyorlar. Fakat size acı bir gerçeğim var bu çocuk sizin çocuğunuz yani ne kadar zeki olabilir ki kabullenseniz iyi olur 😝 Hepimiz bir Einstein, bir Tesla efendime söyleyeyim bir Freud doğurmak ve onu büyütmek isteriz. Öyle olmayacak diye bir durum da yok yani belki bu dönemin bilim insanını siz yetiştiriyor olabilirsiniz ama sadece günlük hayatını idame ettirebilecek kadar vasfı olan çocuklarınıza sanki bir dahiymiş gibi yaklaşmanız komik oluyor yapmayın. Ayrıca çocuğu yanlış yönlendiriyorsunuz sonra okul çağında ‘hani ben çok zekiydim mükemmeldim şimdi neden yapamıyorum?’ veya ‘ben zaten en iyisini yapıyorum’ diyen çocuklarla doluyor sınıflar. Zat...

Bu sefer kader beni hiç beklemediğim yerden tokatladı. Son bir kaç gündür Efe’nin ansızın biten öğlen uykularıyla nasıl başa çıkabilirim diye düşünüyorum. Hayır durum o kadar ani gelişti ki sevinmem mi gerekiyor üzülmem mi bilemedim. Fakat son günlerin beni bir enkaza çevirdiğini söylemek isterim. Öylee amaaan altı üstü, bir saatlik uyku arası deyip geçmeyin. O ara ben ve benim gibi bir cok annenin rehabilitasyon dönemiydi. Yoğun çocuk mesaisine bir soluklanıp tekrar başlamak için vazgeçilmezdi. O ara akşama yetişmesi gereken yemek seansım, telefonumu elime alıp koltuğa gömülmem, sevdiğim kitabı, her sayfada yarıda kesmek zorunda kalmadan heyecanla okuyabilmem, o ara benim üstünkörü temizliğim, şanslıysam bir GOT bölümünü bitirebilmemdi... İşte o canım uyku arasından şimdilerde eser yok. Dışarıya çıktığımızda sorun olmasa da evdeyken durum biraz içler acısı full time performansla oyun hamurlarından kitaplara, oyuncaklardan boyalara ne varsa bir bir döküyorum ortaya. Son neslin en büyü...