Yüz felci hiç komik değil hele hamileyken
Anormalliklerle yüzleşmem!
Hamileyken normal insanların bulantıları oldu, bende yoktu. Hatta ilk 3 ay hiç bir belirtim olmadığından hamileliğime inanmama evresi yaşadım. 3. Ayın sonunda ultrasonda görünce inandım. O arada kendimi inandırmak için sayısız test alıp yaptım.
Normal hamileler aş erdi ben eremedim bak bu konuya çok içerliyorum bir naz yapamadım Tamer'e. Kışın ortasında karpuz olsun, yeşil erik olsun isteyemedim. Nasıl aş erilir hiç bilemedim. Yazık bana..
Normal hamileler bebeğin kıpırtılarını hissedecek zamandayken ben anca midemin guruldamasını hissedebildim.
Normal hamileler gibi bende koca karnımla fotoğraf çekimine gitmek için son dönemlerimi bekledim daha tontiş olsun diye. Sonuç; 8. Ayımda yüz felci geçirdim. Yeminle bak böyle bir durumun beni bulmasına hiç şaşırmadım ben ne kadar olağan ve normal davranırsam davranayım bir gariplik beni buluyor. Sabah uyandığımda konuşmamda bir gariplik olduğunu söyleyen tövbe estağfurullah böyle bir dudağın yamuldu sanki diyen Duygu ve Tamer'e inanmayıp bana şaka yapıyorlar derken ilerleyen saatlerde yüzümün sağ tarafındaki hiç bir kasın çalışmamasıyla şoka uğradım. Ah ne güldüm bir bilseniz diyorum size normal kafalar değil hamilelik kafası diye. Gülüyorum ama sanırsın Mona Lisa sağ taraf ağlıyor sol açık ara kopmuş gülüyor. Doktor muayne edip şöyle söyledi; "Normal bu bazen hamilelikte olur." Normal mi? Çevrenizdeki hangi hamileyi böyle gördünüz parmakla sayılır ancak. Kulak arkası damarlar şişme yapıp sağ tarafa emir veren sinirleri engelleyip geçici yüz felci yapabiliyormuş. İlk gün çok eğlendim, bu durumla niye eğlenilir bilmiyorum her halde deliliğe vurdum. Ertesi sabah kalkınca sağ taraf iyice kopmuştu istemsiz çalışan göz kapakçığım bile tam olarak işlevini yerine getirmiyor gözüm uyurken bile hafif aralık kalıyordu. Ağlayarak aradım doktoru. Yapılacak bir şey yok 3 haftaya geçer dedikçe ben kör kuyulara atıyorum kendimi ya geçmezse diye. İşin en güzel tarafı Tamer'in hiç görmediğim ilgisi oldu resmen hiç sevilmediğim kadar sevildim yüzüme baktıkça görüyorum o acıyan gözleri ve üzerine aşkımlar, canımlar havalarda uçuşuyor. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim? Ya geçmezse? Fotoğraf çekimi zaten iptal, doğum zamanı bile izleri vardı tam geçmiş değildi. Doğum fotoğrafları da iptal. Psikoloji zaten yerlerde. Ben sürekli aynaya bakıp gezmediğim için unutuyorum bir süre, ama kendimi görünce şok! Sokaktaki insanların bakışları, komşularımın, arkadaşlarımın bana bakışını anlatamam size. Kimse o bakışı hak etmiyor gidin kendinize acıyın diye bağırasım var ama kafa gidik olduğundan bağırmak yerine gülmeyi tercih ediyorum. Bence hamilelik çok içip içip sapıtamama hali, çakır keyif tadında yaşıyorsun her anı. Neyse 2 haftadan sonra doktor bastı steroidi bana. Çocuk için iyi bir şey değil ama başka çözüm yok. Zaten Efe'de Hulk gibi oldu. Düşüyor acı falan yok kan revan yine devam koşmaya. Mutant gibi. Doğumdan 1 hafta sonra tam anlamıyla geçti yüz felcim ama o günleri bir kere yazıyorum daha da anlatmam. Çok sinir bozucuydu. Neler neler geçiyor aklından insanın, bin bir türlü felaket senaryoları. Umarım kimse bu ve bunun gibi durumlarda kalmaz. Umarım bütün kötü günler yüz felci gibi "geçici" olur. Esen kalın, mutlu kalın, sağlıklı kalın dostlar.
Hamileyken normal insanların bulantıları oldu, bende yoktu. Hatta ilk 3 ay hiç bir belirtim olmadığından hamileliğime inanmama evresi yaşadım. 3. Ayın sonunda ultrasonda görünce inandım. O arada kendimi inandırmak için sayısız test alıp yaptım.
Normal hamileler aş erdi ben eremedim bak bu konuya çok içerliyorum bir naz yapamadım Tamer'e. Kışın ortasında karpuz olsun, yeşil erik olsun isteyemedim. Nasıl aş erilir hiç bilemedim. Yazık bana..
Normal hamileler bebeğin kıpırtılarını hissedecek zamandayken ben anca midemin guruldamasını hissedebildim.
Normal hamileler gibi bende koca karnımla fotoğraf çekimine gitmek için son dönemlerimi bekledim daha tontiş olsun diye. Sonuç; 8. Ayımda yüz felci geçirdim. Yeminle bak böyle bir durumun beni bulmasına hiç şaşırmadım ben ne kadar olağan ve normal davranırsam davranayım bir gariplik beni buluyor. Sabah uyandığımda konuşmamda bir gariplik olduğunu söyleyen tövbe estağfurullah böyle bir dudağın yamuldu sanki diyen Duygu ve Tamer'e inanmayıp bana şaka yapıyorlar derken ilerleyen saatlerde yüzümün sağ tarafındaki hiç bir kasın çalışmamasıyla şoka uğradım. Ah ne güldüm bir bilseniz diyorum size normal kafalar değil hamilelik kafası diye. Gülüyorum ama sanırsın Mona Lisa sağ taraf ağlıyor sol açık ara kopmuş gülüyor. Doktor muayne edip şöyle söyledi; "Normal bu bazen hamilelikte olur." Normal mi? Çevrenizdeki hangi hamileyi böyle gördünüz parmakla sayılır ancak. Kulak arkası damarlar şişme yapıp sağ tarafa emir veren sinirleri engelleyip geçici yüz felci yapabiliyormuş. İlk gün çok eğlendim, bu durumla niye eğlenilir bilmiyorum her halde deliliğe vurdum. Ertesi sabah kalkınca sağ taraf iyice kopmuştu istemsiz çalışan göz kapakçığım bile tam olarak işlevini yerine getirmiyor gözüm uyurken bile hafif aralık kalıyordu. Ağlayarak aradım doktoru. Yapılacak bir şey yok 3 haftaya geçer dedikçe ben kör kuyulara atıyorum kendimi ya geçmezse diye. İşin en güzel tarafı Tamer'in hiç görmediğim ilgisi oldu resmen hiç sevilmediğim kadar sevildim yüzüme baktıkça görüyorum o acıyan gözleri ve üzerine aşkımlar, canımlar havalarda uçuşuyor. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim? Ya geçmezse? Fotoğraf çekimi zaten iptal, doğum zamanı bile izleri vardı tam geçmiş değildi. Doğum fotoğrafları da iptal. Psikoloji zaten yerlerde. Ben sürekli aynaya bakıp gezmediğim için unutuyorum bir süre, ama kendimi görünce şok! Sokaktaki insanların bakışları, komşularımın, arkadaşlarımın bana bakışını anlatamam size. Kimse o bakışı hak etmiyor gidin kendinize acıyın diye bağırasım var ama kafa gidik olduğundan bağırmak yerine gülmeyi tercih ediyorum. Bence hamilelik çok içip içip sapıtamama hali, çakır keyif tadında yaşıyorsun her anı. Neyse 2 haftadan sonra doktor bastı steroidi bana. Çocuk için iyi bir şey değil ama başka çözüm yok. Zaten Efe'de Hulk gibi oldu. Düşüyor acı falan yok kan revan yine devam koşmaya. Mutant gibi. Doğumdan 1 hafta sonra tam anlamıyla geçti yüz felcim ama o günleri bir kere yazıyorum daha da anlatmam. Çok sinir bozucuydu. Neler neler geçiyor aklından insanın, bin bir türlü felaket senaryoları. Umarım kimse bu ve bunun gibi durumlarda kalmaz. Umarım bütün kötü günler yüz felci gibi "geçici" olur. Esen kalın, mutlu kalın, sağlıklı kalın dostlar.
Yorumlar
Yorum Gönder