Kim yahu bu? Kimim ki ben?
Of yine mi bir yeni nesil anniş blogger demeden önce, size bir önsöz hazırladım.
Her zaman desteğini benden esirgemeyen, fazla karizmatik kocama teşekkürrü borç bilerek başlamayacağım yazıma elbette.
Bizde sizin gibi bir faniyiz aa dostlar. 1987 yılında doğmuş, orta sınıf bir ailenin iki çocuğundan biriyim. Sakarya üniversitesi besyo, spor yöneticiliği mezunu okurken, beyimin kendinden güzel kahverengi pufuduk montuna aşık olup 2009 yılında, daha düğün pankartları, evleniyoruz çerçeveleri ve macaron pastaları yokken evlenmiş. Akabinde Londra'ya yerleşmiş tam günümüzü gün ederken 6yıl sonra (ne gün etmekse artık hiç yetmemiş bana) çocuk sahibi olmuş birisiyim. 8 Kasım 2015 pazar günü doğum yapmamla beraber o anne olmayanın tadamayacağı duyguları yaşıyorum. Efe'nin hayatımıza girişiyle "kankaa çocuk olunca bütün hayatın değişiyor" cümlesini yaşamakla meşgulüz şu an. Efe 10 aylıkken ayaklanıp yürüme çabalarına girdikten sonra, hiç yürümeyip sürekli koşması, sürekli düşmesi ve bitmeyen enerjisiyle hayatımıza renk kattı. Renk derken sadece gökkuşağı rengi gelmesin aklınıza bunun siyahı var, grisi var, grinin tonları.. yok o yok o benimle beyim arasında sen nereden bileceeeyn. Hayatımda hiç bebekle karşılaşmamanın verdiği zorluklar ve gurbette bir başına çocuk büyütmekle uğraşmak en büyük zevkim. Ne bileyim bi yeğeni olur insanın önce onda tecrübe edinir falan ben öyle şeyler görmedim. Doğumhaneye girerken son anda uçaktan inip yanıma gelen canım annemle yanımızda 2 ay kalıp verdiği engin bilgilerle kalakaldım. Ama ben bunu yıkayamam anne derken, annemi havaalanına bıraktığım an bir başıma çocuk büyütme sorunuyla başbaşaydım. Şimdi amaaan bu kız da ne büyütmüş bu işi demeyin lütfen bir birey yetiştirmek en ince ayrıntısına kadar çok önemli. Elimizden geleni yapıyoruz bizde. Tabii ki Tamer (eşim) her zaman yardımcı oluyor bana ama babalık vasfı çokta zor değil yani o oğlumuza bez, mama parası kazanıp maddiyat kısmıyla daha çok vakit geçirirken ben Efottinin sağlıklı gelişim gösterme ve maneviyat kısmıyla uğraşıyorum. Ama beyimin hakkını yemeyeceğim bütün manyaklıklarıma rağmen bana katlanması bile büyük bir şey.
Size sadece bu işin zorluklarını anlatıp, istikbalinizi engellemeyeceğim tabii ki, burda katıldığım çocuk gelişim kursları, yaptığımız aktiviteler, hayatınızı kolaylaştıracak bilgiler, doğum sonrasında o patates halinizden nasıl eski formuma dönerim tüyoları, kendinize vakit ayırma taktikleri, hamilelik dönemi ve doğum sonrası depresyonu (zaten bu konu için ayrı bir blog bile açılır o denli büyük mevzu) gibi yaşanmışlıklarımı aktarıcağım isterseniz okur bir şeyler kapar veya hadi lan ordan dersiniz. Yorum size kalmış.
Sinem Kartal
Her zaman desteğini benden esirgemeyen, fazla karizmatik kocama teşekkürrü borç bilerek başlamayacağım yazıma elbette.
Bizde sizin gibi bir faniyiz aa dostlar. 1987 yılında doğmuş, orta sınıf bir ailenin iki çocuğundan biriyim. Sakarya üniversitesi besyo, spor yöneticiliği mezunu okurken, beyimin kendinden güzel kahverengi pufuduk montuna aşık olup 2009 yılında, daha düğün pankartları, evleniyoruz çerçeveleri ve macaron pastaları yokken evlenmiş. Akabinde Londra'ya yerleşmiş tam günümüzü gün ederken 6yıl sonra (ne gün etmekse artık hiç yetmemiş bana) çocuk sahibi olmuş birisiyim. 8 Kasım 2015 pazar günü doğum yapmamla beraber o anne olmayanın tadamayacağı duyguları yaşıyorum. Efe'nin hayatımıza girişiyle "kankaa çocuk olunca bütün hayatın değişiyor" cümlesini yaşamakla meşgulüz şu an. Efe 10 aylıkken ayaklanıp yürüme çabalarına girdikten sonra, hiç yürümeyip sürekli koşması, sürekli düşmesi ve bitmeyen enerjisiyle hayatımıza renk kattı. Renk derken sadece gökkuşağı rengi gelmesin aklınıza bunun siyahı var, grisi var, grinin tonları.. yok o yok o benimle beyim arasında sen nereden bileceeeyn. Hayatımda hiç bebekle karşılaşmamanın verdiği zorluklar ve gurbette bir başına çocuk büyütmekle uğraşmak en büyük zevkim. Ne bileyim bi yeğeni olur insanın önce onda tecrübe edinir falan ben öyle şeyler görmedim. Doğumhaneye girerken son anda uçaktan inip yanıma gelen canım annemle yanımızda 2 ay kalıp verdiği engin bilgilerle kalakaldım. Ama ben bunu yıkayamam anne derken, annemi havaalanına bıraktığım an bir başıma çocuk büyütme sorunuyla başbaşaydım. Şimdi amaaan bu kız da ne büyütmüş bu işi demeyin lütfen bir birey yetiştirmek en ince ayrıntısına kadar çok önemli. Elimizden geleni yapıyoruz bizde. Tabii ki Tamer (eşim) her zaman yardımcı oluyor bana ama babalık vasfı çokta zor değil yani o oğlumuza bez, mama parası kazanıp maddiyat kısmıyla daha çok vakit geçirirken ben Efottinin sağlıklı gelişim gösterme ve maneviyat kısmıyla uğraşıyorum. Ama beyimin hakkını yemeyeceğim bütün manyaklıklarıma rağmen bana katlanması bile büyük bir şey.
Size sadece bu işin zorluklarını anlatıp, istikbalinizi engellemeyeceğim tabii ki, burda katıldığım çocuk gelişim kursları, yaptığımız aktiviteler, hayatınızı kolaylaştıracak bilgiler, doğum sonrasında o patates halinizden nasıl eski formuma dönerim tüyoları, kendinize vakit ayırma taktikleri, hamilelik dönemi ve doğum sonrası depresyonu (zaten bu konu için ayrı bir blog bile açılır o denli büyük mevzu) gibi yaşanmışlıklarımı aktarıcağım isterseniz okur bir şeyler kapar veya hadi lan ordan dersiniz. Yorum size kalmış.
Sinem Kartal
Yorumlar
Yorum Gönder