Meslek: Zorunlu ev hanımı
Herkes çocuk sahibi olmanın ne harika bir duygu olduğundan bahsediyor bunu zaten biliyorsunuz. Söyledikleri gibi tarifi olmayan bir duygu ama ben sizi acı gerçeklerle anne olmanın diğer yüzünü anlatmak iserim.
Mesela ev temizleme seremonisi zaten hiiiiç sevmediğim iş olan ev hanımlığı Efe'nin dünyamıza girmesiyle resmen yakama yapıştı, hemde yüz milyon kat fazlasıyla ama işin ilginç yanı kendimden beklemediğim performansla bu durumla başa çıkabilmem. Bazen şöyle durup uzaktan bakıyorum kendime üç sinem gücünde ve hızında çalıştığımı görünce şok oluyorum ee tabi uzaktan baktıktan sonra en az 1-2 saat kendime izin verip miskin halime geri dönüyorum (zaman ve mekan musaitse) öyle eski günlerinizdeki gibi kafanıza estiği zaman canınızın istediğini yapma lüksünüz yok mesela, bu çok acıklı bir konu buna geri döneceğim. Fakat şu an temizlik konusundayız en kolay kısmı süpürge ile başlıyorsunuz ama 10 dakikalık iş yarım saati buluyor ara vermeniz lazım çünkü siz süpürmek için bir koltuk köşesine girdiğiniz an, o çoktan bir dolabı yerlere serip üzerine bisküvi kutusunu yere boşaltmaya başlamış oluyor. Abartmak için söylemiyorum inanin tam olarak üç cümle yazana kadar bütün çamaşır çekmecesini boşaltabildi. Ha tabi bu çocuk mevzusunun sakini de vardır ama bizim çocukta genetik babası da, dayısı da böyleymiş. Birazcık bana çekseymiş bir boyama kitabıyla köşede varlığından habersiz yaşarmış. Temizliğe başlamışken o içinde dinazor öldürebilecek kadar kimyasal barındıran deterjanlar, camaşır suları, fısfıslar, antibakteriyel bilmem nelerin olduğu bir dolap var ki annelerin korkulu rüyasi ve çocukların mıknatıs gibi gidip onları bulmasının bize karşı yapılmış bir intikam olduğunu düşünüyorum. İlk yardım kursunda çocuğun çamaşır suyu içmesine karşın ne yapılacağını dinlerken bile tüylerim diken diken olmuşken an geliyor arkamı bir dönüyorum elinde şiseyle koca bir gülüş. Çocukların keşfetme merakı tamam da gelişmin bu kısmını bizim karnımızdayken tamamlasalar inanin miiikemmel bir şey olurdu. Düşünürken bile rahatladım 😌
Zaten sürekli düştü düşmedi, kafayı vurdu travma olmasın, eyvah gözüne mi geldi o, ayy şimdi kötü oldu işte tedirginliğiyle yaşamak çok zor inanin.
Hadi bakalim toz aldın, süpürge bitti bir de mop aşaması var çocuğunuz suyu seviyorsa ki sevmese de bir ilgileri olacağı kesin o mop kovası ve pis leş mopla aşk yaşıyorlar resmen, uyurken silsen nemli olur koku rahatsız eder uyumadan silmek zaten zor iş ama çözümü buldum mama sandalyesine oturtup önüne mop kovasını koyunca hipnoz oluyor resmen. Söylemeden geçemeyeceğim çocuklara bulduğunuz çözümleri en az iki ayda bir yenilemeniz lazım çünkü çözüyorlar bir yolunu bulup. Her gece kendilerini update edip sabahları yeni sürümle uyandıkları için çözümler geçici oluyor hep.
Yerleri de silince oh bahar kokusu sarıyor evi bir rahatlama geliyor bana kendim bile inanamıyorum. Zaten cam silmeydi ince temizlikti falan onlari unutun!
Eveeeettt bu kadar uğraş ve çabanın eski haline dönmesi tam olarak öğlen yemeğine tâbi. Kendi yemek yemeyi öğrensin çabasıyla yemek kontrolünü çocuğunuza verdiğiniz ânın ilk beş dakikasında parke aralarından yemek artıklarını temizlerken buluyorsunuz kendinizi.
Yani bir saat çöpe gidiyor, yok yok parkelerin aralarına, tvnin üzerindeki yağlı parmak izlerine ve bardak kullanma çabasıyla baştan aşağı ıslanmış bir çocuğa dönüşüyor ve siz bu günleri kısır döngü gibi tekrar ve tekrar yaşıyorsunuz. İnanılmaz olanı sabrınız, bu durumu anlayışla karşılamanız hatta o yemek yeme şekline gülerek ve sevecen şekilde izleyebilmeniz. Başka biri yapsa kıçına tekmeyi basıp evden kovarsınız ama iş sizin çocuğunuza gelince beş yüz beygir gücünde sabrınız, sevginiz ve merhametiniz olabiliyor.
Tabi bizde bir eski kadın mâreti ve becerisi yok. Onlar beş çocukla uğraşıp, sarma sararken, beylerine çilingir sofrası hazırlarlarmış. Bizde bu performans yok maalesef. İşte bunlar hep teknoloji yüzünden :) Kahrolsun bağzı şeyler.
Yeni sorunlarla karşınızda olacağım.
Bende sorunlar bitmez raaat olun.
Mesela ev temizleme seremonisi zaten hiiiiç sevmediğim iş olan ev hanımlığı Efe'nin dünyamıza girmesiyle resmen yakama yapıştı, hemde yüz milyon kat fazlasıyla ama işin ilginç yanı kendimden beklemediğim performansla bu durumla başa çıkabilmem. Bazen şöyle durup uzaktan bakıyorum kendime üç sinem gücünde ve hızında çalıştığımı görünce şok oluyorum ee tabi uzaktan baktıktan sonra en az 1-2 saat kendime izin verip miskin halime geri dönüyorum (zaman ve mekan musaitse) öyle eski günlerinizdeki gibi kafanıza estiği zaman canınızın istediğini yapma lüksünüz yok mesela, bu çok acıklı bir konu buna geri döneceğim. Fakat şu an temizlik konusundayız en kolay kısmı süpürge ile başlıyorsunuz ama 10 dakikalık iş yarım saati buluyor ara vermeniz lazım çünkü siz süpürmek için bir koltuk köşesine girdiğiniz an, o çoktan bir dolabı yerlere serip üzerine bisküvi kutusunu yere boşaltmaya başlamış oluyor. Abartmak için söylemiyorum inanin tam olarak üç cümle yazana kadar bütün çamaşır çekmecesini boşaltabildi. Ha tabi bu çocuk mevzusunun sakini de vardır ama bizim çocukta genetik babası da, dayısı da böyleymiş. Birazcık bana çekseymiş bir boyama kitabıyla köşede varlığından habersiz yaşarmış. Temizliğe başlamışken o içinde dinazor öldürebilecek kadar kimyasal barındıran deterjanlar, camaşır suları, fısfıslar, antibakteriyel bilmem nelerin olduğu bir dolap var ki annelerin korkulu rüyasi ve çocukların mıknatıs gibi gidip onları bulmasının bize karşı yapılmış bir intikam olduğunu düşünüyorum. İlk yardım kursunda çocuğun çamaşır suyu içmesine karşın ne yapılacağını dinlerken bile tüylerim diken diken olmuşken an geliyor arkamı bir dönüyorum elinde şiseyle koca bir gülüş. Çocukların keşfetme merakı tamam da gelişmin bu kısmını bizim karnımızdayken tamamlasalar inanin miiikemmel bir şey olurdu. Düşünürken bile rahatladım 😌
Zaten sürekli düştü düşmedi, kafayı vurdu travma olmasın, eyvah gözüne mi geldi o, ayy şimdi kötü oldu işte tedirginliğiyle yaşamak çok zor inanin.
Hadi bakalim toz aldın, süpürge bitti bir de mop aşaması var çocuğunuz suyu seviyorsa ki sevmese de bir ilgileri olacağı kesin o mop kovası ve pis leş mopla aşk yaşıyorlar resmen, uyurken silsen nemli olur koku rahatsız eder uyumadan silmek zaten zor iş ama çözümü buldum mama sandalyesine oturtup önüne mop kovasını koyunca hipnoz oluyor resmen. Söylemeden geçemeyeceğim çocuklara bulduğunuz çözümleri en az iki ayda bir yenilemeniz lazım çünkü çözüyorlar bir yolunu bulup. Her gece kendilerini update edip sabahları yeni sürümle uyandıkları için çözümler geçici oluyor hep.
Yerleri de silince oh bahar kokusu sarıyor evi bir rahatlama geliyor bana kendim bile inanamıyorum. Zaten cam silmeydi ince temizlikti falan onlari unutun!
Eveeeettt bu kadar uğraş ve çabanın eski haline dönmesi tam olarak öğlen yemeğine tâbi. Kendi yemek yemeyi öğrensin çabasıyla yemek kontrolünü çocuğunuza verdiğiniz ânın ilk beş dakikasında parke aralarından yemek artıklarını temizlerken buluyorsunuz kendinizi.
Yani bir saat çöpe gidiyor, yok yok parkelerin aralarına, tvnin üzerindeki yağlı parmak izlerine ve bardak kullanma çabasıyla baştan aşağı ıslanmış bir çocuğa dönüşüyor ve siz bu günleri kısır döngü gibi tekrar ve tekrar yaşıyorsunuz. İnanılmaz olanı sabrınız, bu durumu anlayışla karşılamanız hatta o yemek yeme şekline gülerek ve sevecen şekilde izleyebilmeniz. Başka biri yapsa kıçına tekmeyi basıp evden kovarsınız ama iş sizin çocuğunuza gelince beş yüz beygir gücünde sabrınız, sevginiz ve merhametiniz olabiliyor.
Tabi bizde bir eski kadın mâreti ve becerisi yok. Onlar beş çocukla uğraşıp, sarma sararken, beylerine çilingir sofrası hazırlarlarmış. Bizde bu performans yok maalesef. İşte bunlar hep teknoloji yüzünden :) Kahrolsun bağzı şeyler.
Yeni sorunlarla karşınızda olacağım.
Bende sorunlar bitmez raaat olun.
Yorumlar
Yorum Gönder